Zasada działania kserokopiarki analogowej

Artykuł sponsorowany

Wśród wielu urządzeń, które na co dzień ułatwiają nam pracę, na szczególną uwagę zasługują kserokopiarki. Są cichymi bohaterami biurowych zmagań z wielką ilością dokumentów, jakie musi obsłużyć każde przedsiębiorstwo czy instytucja. Z tego powodu, warto wiedzieć w jaki sposób działają, by ułatwić sobie współpracę z nimi i zmniejszyć prawdopodobieństwo usterki, która mogłaby zakłócić obieg dokumentów i spowodować przerwę w pracy. Ten artykuł ma więc na celu ukazanie zasady działania kserokopiarki – wiedzy, która może przydać się w niespodziewanym momencie.

Kserokopiarki stare i nowe

Kserokopiarki analogowe, mimo wielu lat rozwoju i unowocześniania, nadal bazują na tej samej zasadzie opartej głównie o oddziaływania elektrostatyczne. W przypadku urządzeń cyfrowych proces powstawania kopii jest znacznie prostszy i sprowadza się do skanowania dokumentu do pliku graficznego, a następnie jego wydruku. Ze względu na fakt, że działanie kserokopiarek analogowych jest znacznie bardziej skomplikowane, a przy tym dużo ciekawsze, to właśnie ten proces został opisany poniżej.

Zasada działania kserokopiarki analogowej

Podstawowym elementem, umożliwiającym właściwą pracę kserokopiarki jest wałek zwany bębnem, który odpowiada za większość procesów zachodzących wewnątrz urządzenia. Jest wykonany najczęściej z metalu, zaś jego powierzchnię pokrywa się warstwą substancji, która ma właściwości fotoelektryczne – najczęściej jest to organiczny fotoprzewodnik (OPC) lub związki selenu czy krzemu. Fotoelektryczność to zdolność do zmiany przewodnictwa pod wpływem światła – wymienione substancje w ciemności są izolatorami, zaś oświetlone stają się przewodnikami prądu elektrycznego.

Bęben jest elektryzowany dzięki elektrodzie, która znajduje się w jego pobliżu, a następnie jest naświetlany, by uzyskać kopię obrazu. Obraca się, dzięki czemu podczas oświetlania oryginału dokumentu, naświetlane są jego kolejne fragmenty dzięki światłu przechodzącemu przez papier. W miejscach, w których papier nie był zadrukowany, światło przechodzi bez przeszkód, wywołując zjawisko fotoelektryczne wewnętrzne na powierzchni bębna i sprawiając, że oświetlone miejsca stają się przewodnikami, na skutek czego przestają być nośnikami ładunku elektrycznego. W pozostałych miejscach światła jest zbyt mało, dlatego ładunki pochodzące z elektrody pozostają w nich, co jest kluczowe dla dalszej części procesu kopiowania.

W następnym etapie naelektryzowana część bębna przechodzi obok wałka pokrytego proszkiem (tonerem), który jest elektrostatycznie przyciągany do pozostałych po naświetlaniu naładowanych miejsc na powierzchni bębna. On zaś wchodzi w kontakt z papierem i obracając się powoduje pokrycie całego arkusza tonerem w odpowiednich miejscach. Jest to możliwe dzięki dodatkowej elektrodzie, która znajduje się pod powierzchnią papieru i przyciąga toner znajdujący się na bębnie.

Końcowym etapem jest utrwalenie tonera na arkuszu za pomocą wałków rozgrzanych do około 200 stopni Celsjusza – taka temperatura toi toner, który po zastygnięciu stanowi trwały wydruk. By uniknąć przyklejenia tonera do wałka, wykonuje się go z teflonu lub delikatnie pokrywa olejem. Jednocześnie resztki tonera usuwane są z bębna za pomocą listwy czyszczącej lub szczotek, zaś jego powierzchnia jest na nowo elektryzowana i przygotowywana do powtórzenia procesu podczas wykonywania następnej kopii.

Źródło
Artykuł powstał w oparciu dzięki współpracy z firmą Xerolux zajmującej się w sprzedażą, dzierżawą i serwisem kserokopiarek oraz urządzeń wielofunkcyjnych